Հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ուշացնում ենք

Մենք Հայաստանում պետք է սկսեինք և շարունակական դարձնեինք հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ամբողջ աշխարհում։ Դա կբերեր համակարգային փոփոխություններ համազգային մեր հետաքրքրությունների և շահերի ասպարեզում։

Բայց ո՞վ պիտի աներ այդ համակարգային փոփոխությունը Հայաստանում․ իշխանությունները...

Ցավոք, մենք ականատեսը եղանք 30 և ավելի տարիների ընթացքում պետական համակարգի փլուզման գործընթացին և սփյուռքի հետ համազգային, ազգանպաստ ծրագրերի խափանման:

Այս համակարգումը և, այսպես կոչված, հայ մտավոր ուժի «գույքագրումն» ամբողջ աշխարհում անելու համար պետք է ստեղծել մի Համազգային Մարմին, և մեր ունեցած մտավոր և նյութական կարողությունները կենտրոնացնել Հայաստանում:

Բարձր աշխատավարձով ապահով ապրող Հայ մարդը, որ իր կյանքը օտար երկրին է ծառայեցնում, բնավ պատիվ չի բերում նրան, իսկ եթե ավելի խորը դիտարկենք, նաև հոգեկան բավարարություն չպիտի բերի:

Աշխարհում գուցե և ծաղրում են մեզ, որ այսքան տաղանդավոր ու շնորհալի հայ ազգը շարունակում է օտար երկրում ծառայի կարգավիճակով բարձր պաշտոններ զբաղեցնել պարզապես իր բարեկեցիկ կյանքի համար, իսկ Հայրենիք պետությունը թողնում է վտանգի մեջ:

Բայց չէ՞ որ այդ տաղանդը նրանք ժառանգել են իրենց Մեծ Ծնողից՝ Հայ Ազգից:

Հարստությունը, փառքն ու պաշտոնը և դրանց բերած բարեկեցությունը ժամանակավոր երևույթներ են:

Պատմության անհիշելի ժամանակներից որքան թագավորներ են գահընկեց եղել, և որքան մեծահարուստներ են սնանկացել:

Միայն ազնիվ ու իմաստուն և հայրենանվեր արքաներն ու մտածողներն են պահել իրենց արժանավոր անունը:

Պարզվում է օտարները մեզ ավելի լավ են ճանաչել դեռևս հազարամյակներ առաջ:

Ճանաչենք նաև մենք ինքներս մեզ և շարունակենք այդպես ապրել:

Վեցերորդ դարի հռոմեացի պատմիչ Պրոկոպիուս Կեսարացին գրել է.

«Հայերը միակ ժողովուրդն են, որոնք իրենց

հոգին կտակում են Աստծուն,

սիրտը՝ ընտանիքին,

մարմինը, կյանքը՝ Հայրենիքին»:

«Հայն այն ազգն է, ում համար սերն ու արարումն իրենց կյանքի իմաստն են»:

«Հայն այն ազգն է, որը, ըստ ավանդության, առաջինը ապստամբեց մարդկության թշնամի բռնակալ Բելի դեմ և վերջ դրեց նրա բռնությանը»:

«Հայն այն ազգն է, որի համար պատերազմը համախմբվելու ժամանակն է, իսկ խաղաղ ժամանակաշրջանը՝ ստեղծագործելու և արարելու»:

Մենք այս բոլոր հատկանիշները միշտ ենք դրսևորել,

վկան մեր տաղանդներն ու հանճարներն են,

վկան պատերազմների ժամանակ մեր միաբանվելն է:

Միաբանվենք և հիմա, սիրելի՛ հայեր,

մեր թշնամիները հենց դա՛ չեն ուզում:

Մենք հո մեր թշնամին չե՞նք․․․

Դարեր հետո էլ թող օտար բանիմաց մարդիկ վավերացնեն այս փաստերը:

Մենք դա կարող ենք:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Բարեգութ լինենք երեխաների հանդեպ
• Վերջապես Հայկական կողմն անցավ գործնական պահանջի
• Հաղթական մայիս
• Ինչու՞ ենք մեր ազգանուններում պահել օտարաբառ արմատները. դրանք խարան են մեր ժողովրդի կենսագրության վրա
• Նախ իմանանք, հետո չմոռանանք
• Նամակ
• Հայրենիքից վեր Աստված է միայն
• Հետին թվով իմ հորդորը Գրիգոր Արծրունուն
• Մենք դարձյալ հայրենիք կորցնելու իրավունք չունենք
• Սյունիքի ենթադրյալ միջանցքը կդառնա անկախ Հայաստանի Հանրապետության վերջը, եթե․․․
• Քաղաքականությունը չի սիրում զգացմունքներ
• Զարթնի՛ր , ա՛զգ իմ, մեզ մտքով կույրն է առաջնորդում
• Բաց նամակ սփյուռքի մեր հայրենակիցներին
• Այլ ճշմարտություն չկա այս արևի տակ
• Մինչև ե՞րբ, հա ՛յ պատմաբաններ, դուք մնաք պատմության լուսանցքում
• Ղարաբաղը պետք է Թուրքիային
• Երջանկության համաշխարհային օրն է այսօր
• Հայոց ոսկե ՑՈՐՅԱՆ
• Սթափության ապտա ՞կն էլ մեզ չի սթափեցնում
• Անքննելի են գործերն Աստծո

Մեկնաբանություններ